Eating Pedis is addicting? Pedis eten verslavend?

Hot, hotter hottest! Growing up with Sambal does not mean I can handle it well.

Do you recognize this, tears in the eyes, sweat beads on the forehead, swollen mucous membranes, runny nose, and you keep on eating? Yummy, pedis (meaning spicy in Indonesian)! It is not hot enough! What’s so addictive? Is it the taste buds who are on fire? It looks like steam is coming from the ears and nostrils. Gasping for breath and wanting to extinguish the fire with water. With any luck you will feel the burning evidence the next morning too. It’s just culinary masochism. It strikes me that people who have not been raised with this  and are introduced into the wonderful world of spicy food, are even holier than the pope. Proudly they want to show how high their tolerance limit is. Preferably, they place a bigger spoonful of sambal on the edge of their plate. These heroes are praised for their courage and skill, as if they have passed the test to be accepted now lovingly into the ‘sambal cult’. Some rightfully deserve a special mention in “the hall of fame or Sambal-holics.”

What’s good about this spicy blend of chili peppers (grounded Tjabe rawits) and salt?

First, the spicy texture. It’s like the “crispy” in the chips, the bubbles in the Cola, the heat in coffee. If these foods and beverages do not have their characteristic structure, they would still taste the same. Spicy sauce gives an extra structure to otherwise lifeless food. A taste sensation that clings to your taste buds and does not seem to let go.

There are people who always add salt, pepper or ketchup to their meal. For others, it is this hot sauce, like Tabasco or Sambal which gives an extra dimension – fireworks. But where does the addiction come from? Well, the interaction of sodium chloride molecules in the cells of the taste buds cause such a combination of neurons in the brains that upsurge, by  which a kind of chemical discharge arises in the body, which in turn results in the physiological response that we call ‘indulgence ‘. What? Oh, if you care for some more sambal?

IN DUTCH:

Heet, heter heetst! Opgegroeid met Sambal betekent niet dat ik er goed tegen kan.

Herken je dat, met tranen in de ogen, zweetparels op het voorhoofd, opgezette slijmvliezen, lopende neus, en maar door eten? Mmmm, lekker pedis (betekent pittig in het Indonesisch)! Het kan niet heet genoeg! Wat is er zo verslavend? Zijn het de smaakpappilen die in brand staan? Het lijkt wel of er stoom uit de oren en neusgaten komt. Snakkend naar adem en het vuur willen blussen met water. Met een beetje geluk voel je het brandend bewijs de volgende ochtend ook nog. Het is gewoon culinair masochisme. Het valt mij op dat mensen die het van huis uit niet hebben meegekregen en op latere leeftijd zijn geintroduceerd in de wondere wereld van pittig eten, nog heiliger zijn dan de paus. Vol trots willen ze laten zien hoe hoog hun tolerantiegrens is. Het liefst scheppen ze stoer een nog grotere dot op de rand van hun bord. Deze helden worden alom geprezen voor hun durf en vaardigheid, alsof ze de test hebben doorstaan om nu ook liefdevol te worden geaccepteerd in de ‘sambal cult’. Sommigen verdienen met recht een speciale vermelding in ‘the hall of fame of Sambal-holics’.

Wat is er zo goed aan dit pittige mengsel van chilipepers (tjabe rawits) en zout?

Allereerst de pittige structuur/eigenschap. Het is als het ‘krokante’ in de chips, de bubbels in de Cola, de hitte in de koffie. Als dit voedsel en deze dranken niet hun karakteristieke structuur hadden, dan zouden ze nog steeds hetzelfde proeven. Pittige saus geeft een extra structuur aan anders futloos voedsel. Een smaaksensatie die zich vastklampt aan je papillen en niet lijkt los te laten.

Er zijn mensen die altijd zout, peper of ketchup bij de maaltijd doen. Voor anderen is dit hete saus, zoals Tabasco of Sambal die een extra dimensie geeft – vuurwerk. Maar waar komt die verslaving nu vandaan? Welnu, de interactie van sodium chloride moleculen met de cellen van de smaakpapillen veroorzaken zo’n combinatie van neurons die oplaaien in de hersenen, waarbij er een soort van chemische ontlading onstaat in het lichaam, welke weer resulteert in de physiologische reactie die wij ‘genot’ noemen. Wat? Of je nog ‘sambal’ lust!