Als het gaat om het geven van commentaar over de smaak van een gerecht, waar let je dan op? Een belangrijke vraag die wij ons stelden tijdens de briefing van de publieksjury. De directie van de Tong Tong Fair had mij gevraagd dit jaar de juryleden te begeleiden. Mij was tevens de eer te beurt gevallen om de fel begeerde culinaire prijs, de Zilveren Rijstlepel 2012, uit te reiken aan het beste restaurant.
Die prijs verdien je niet zomaar. Nee, daar moet je wel wat voor doen! En dat is maar goed ook, want het is een stimulans om het kwaliteitsniveau op pijl te houden en om alle eetstands iets te geven om naar te streven. Uiteindelijk komt dat hun bezoekersaantal en omzet ook ten goede.
Hoe komen we nu tot de testresultaten? Gedurende de eerste vier dagen van de Tong Tong Fair hebben de deskundige juryleden ‘undercover’ alle eethuizen en waroengs getest. De deelnemende restauranthouders hebben aan de organisatie van de Tong Tong Fair hun specialiteit opgegeven, in de hoop dat ze daarmee de prijs naar binnen kunnen slepen. Met geoefende smaakpapillen en een kritisch oog zijn de fijnproevers op pad gegaan. De jury heeft hierbij niet aleen op smaak gelet, maar ook op de samenstelling van de menukaart, de prijs-kwaliteitverhouding (waar voor je geld?), de bediening (attent en vriendelijk?) en de aankleding van de stand (verzorgd, sfeer?). Het blijkt toch niet zo eenvoudig te zijn om kritiek te geven. Men is nogal geneigd om direct op te merken wat er ‘ontbreekt’. Menselijk. Maar belangrijk is ook de positieve ervaring te beschrijven. Je hebt nu eenmaal mindere, maar gelukkig ook goede en uitstekende eethuisjes. Wat ik graag had gezien was dat sommige eethuisjes die niet in de top 3 zijn gekomen ook feedback krijgen over wat zij precies beter kunnen doen. Dit geeft hun de mogelijkheid om de rest van de Fair alsnog bij te sturen. Misschien volgend jaar. Omdat het mijn blog is deel ik graag mijn ervaring met een restaurant die het wist te presteren om niet te leveren wat er op het menu stond. Van de 10 kwamen 3 gerechten niet overeen met wat er op het menu stond en er ontbrak 1 gerecht. Op mijn verzoek leverden ze het ontbrekende gerecht alsnog.Dit leek op een ander gerecht maar nu met toevoeging van een aardappel. Jammer. De bediening was traag en niet deskundig. Wellicht met de gedachte dat ze toch wel voldoende klandizie zouden krijgen en volgend jaar zien we wel. Een typisch voorbeeld van hoe verkeerd het ook kan lopen en dat mond-op-mond reclame ook negatieve gevolgen kan hebben; Mijn broer was vorig jaar bij een eetstand waar hij geschrokken was van de prijs. Euro 60,00 voor sate. De prijs stond niet in verhouding tot de kwaliteit en kwantiteit. Deze eetstand was er dit jaar weer. Het zag er weliswaar verzorgd uit, maar er zat niemand, behalve het personeel met de armen over elkaar. Dat voelde voor ons ook niet goed. Uiteindelijk wensen wij iedereen goede zaken!
Op de vierde dag werden de specialiteiten van de 3 restaurants met de hoogste score op een ‘geheime’ locatie blind getest. Met andere woorden; de juryleden kregen niet te horen van wie de 3 gerechten kwamen. Wederom werd er nu kritiek gegeven en werd er nu een score gegeven op authenticiteit en smaak. Meningen verschilden op sommige punten. Maar doorslaggevend was toch wel de smaak. Over smaak valt niet te twisten, maar wel te praten. Smaak is persoonlijk. Heel simpel gesteld, iets is lekker of niet. Je beste graadmeter is je tong. Bij de eerste hap: ‘mmm, wat lekker!’ Daar kan je gewoon niet omheen. En misschien had dit of dat beter gekund. Maar bij twijfel… ga terug naar je tong. Die liegt niet! Zoals mijn moeder zegt: “de smaak moet ook in je keel blijven hangen en dat je het zonde vindt als het eten op is, omdat het zo lekker is. Je blijft er van eten!”
In de race naar deze culinaire prijs zijn geëindigd;
Op de 3e plaats: Catering service Minangkabau (standnummer 5121), met Sate Padang. Een unieke smaak ervaring.
Op de 2e plaats: Jawa Asli (standnummer 1251), met Ketoprak (vorig jaar ook 2e plaats). Zoet en pittig tegelijk, in goede balans. Heerlijk! Lieve mensen, bediening met een glimlach. De stand was gezellig en verzorgd, alsof je in Indonesie in een echte waroeng bevindt.
Op de 1e plaats: Pondok Cempaka (standnummer 5411), met Lontong Palembang. Hier was de jury zeer te preken over de bediening. Professioneel en zeer attent. Een mooie, duidelijke menukaart. Wat betreft de smaak: hebben alle afzonderlijke gerechten van de Lontong Palembang hun eigen smaak behouden en passen uitstekend bij elkaar. Voortreffelijk!
Na afloop ben ik met mijn moeder naar het gelegenheidsrestaurant Pondok Cempaka gegaan om daar hun Lontong Palembang te proeven en mijn moeder had de Kredok. Nou in 5 woorden: een feestje in je mond! Welverdiende erkenning. De presentatie was verzorgd en origineel. Echt servies en de Kredok op een bananenblad in een bamboo mandje, origineel. Het personeel was behulpzaam en vriendelijk. Helaas hebben zij geen restaurant of catering service. Dus dit is de enige kans in het jaar. Goed voorbeeld doet volgen!
Samen op de foto met de trotse eigenaren Emil en Tantri. Schoonzoon Jeff kwam ook nog uit de keuken om ons de heerlijke dendeng te laten proeven.
