Gado-gado is een van de bekendste gerechten uit Indonesië en geniet wereldwijde faam. Gado-gado betekent letterlijk “mix mix”, omdat gado-gado het meervoud woord is van gado, dus gado-gado betekent mixen of ook wel vrij vertaald ‘allegaartje.’ In Indonesië is gado-gado niet alleen een salade schotel maar een complete maaltijd.
Ik ben opgegroeid met Gado Gado en at het ook vaak met lontong. Ingredienten als geblancheerde groenten, gekookte aardappelen, eieren, tahoe etc. Daaroverheen een heerlijke pindasaus, kroepoek en gebakken uitjes.
Vandaag waren wij uit lunchen in een restaurant in West Hollywood. Ik was blij verrast toen ik op het menu onder salades las: Indonesian Gado Gado. Uitzonderlijk, dat verwachtte ik niet in een Amerikaans restaurant. Toen las ik de beschrijving: een mengsel van bruine, zwarte, rode en wilde rijst (wat?), daaroverheen een mix van verschillende groene salades, zonnebloem sla (huh?), huisgerookte tahu (gerookt?), snijbonen, wortelen, komkommers en tauge met warme cashew-gember dressing (waar zijn de pinda’s?). Welke ingredienten moeten minimaal in een gerecht zitten om de naam te mogen behouden? Dit klinkt als een interessante interpretatie en kan lekker zijn, maar is niet representatief voor het gerecht gado-gado zoals het bedoeld is. Dat is jammer want je doet het gerecht geen eer aan en mensen krijgen een valse voorstelling. Gado-gado mag dan wel staan voor ‘allegaartje’ maar dat betekent niet dat je teveel mag afwijken. Ik ga binnenkort terug en dan stel ik voor dat ze mijn gado-gado proeven en de ingredienten aanpassen of anders de naam veranderen in ‘Gadon’t Gadon’t!’
